Hiç bir çift göze bakıp koskoca dünyayı değiştirebilme kudretini kendinizde bulduğunuz oldu mu?
Aşk ile bir kez de olsa tanışmış her insan, sanırım bunu içinden bir kez bile olsa geçirmiştir. Ama benim bahsettiğim gözler bir insana ait değil de bir köpeğe ya da bir kediye ait olsa yine aynı kudreti kaç insan yüreğinde hissedebilir merak ediyorum…
Hikâyenin mazisi yaklaşık 6 sene öncesine dayanıyor… Buz gibi bir İzmir günü… Öğle vakitleri… Ofis ve yemekhane arasında geçen kısa bir yolculuk esnasında çöp konteynırları arasından fırlayıp ayaklarıma dolanan bir kedinin hayatıma girmesiyle başladı asıl her şey. En başında ne yapacağıma karar veremediğim bir kedinin bunca sene sonrasında ‘evimin direği’ diyebileceğim bir mertebeye nasıl erişebildiğini sanırım sadece o gözlere yürekten bakan anlayabilir.
Benim savaşım işte o gün başladı. Hayatını tamamen değiştirdiğim bir can’ın yaşantıma kattıklarıyla fikirlerim, hayata bakış açım değişti. Hayallerim büyüdü, merhamet olmadan yaşamaya yaşamak diyebilmenin imkânsızlığını gördüm. Önceden fark edemediğim ya da göz ardı edebildiğim birçok şeye sırtımı dönemediğimi her gün daha fazla hisseder haldeyim.
Hepinizin de bildiği üzere fabrikamız gıda üreten sektör kategorisinde yer aldığı için fabrika sahası içerisinde hayvan barındırılmasına, beslenilmesine izin verilmiyor. Bunun aksine; cezbedici kokumuz, kedi popülâsyonunun sürekli olarak artmasına olanak sağlıyor. Bu da her sene malum aylarda daha fazla bela olarak bize geri dönüyor. Fabrikamız açısından bu konuyla ilgili her şey yeterince kötüyken bir de kediler açısından baktığımızda aslında daha da kötü bir tabloyla karşı karşıya kalıyoruz. Çünkü kimsenin görmediği, görmekten kaçındığı çok acıyı içinde barındırıyor. Kamyon-forklift altında kalıp can verenler mi dersiniz, ilaçlama esnasında kokudan zehirlenenler mi, palet altında kalan yavrular mı ya da soğuktan donanlar mı? Her türlü acıyı içinde barındıran bir dünya onlarınkisi… Bir de üzerine ev bildikleri yerlerden uzaklaştırılmaları çıktı mı karşılarına vay hallerine… Göz ardı edemediğimi belirttiğim nokta da tam burada başlıyor işte… Ne olacağını adım gibi bildiğim bir çift gözü arkamda bırakıp gidememenin yükü…
Hazin durumun akışını Çamlı Ailesi olarak değiştirmek için bir adım attık. Bornova Belediyesi'nden gelen görevliler ile yapılan görüşme neticesinde fabrikadan toplanan kedilerin kısırlaştırılma işleminin gerçekleştirilmesinden sonra bilinmeyen yerlere bırakılması yerine Bornova Aşık Veysel Rekreasyon Alanı'na bırakılması konusunda anlaştık. Bu vesileyle kediler, park alanı içinde bulunan kedi evlerinde barınabilecekler. Bununla da yetinmeyerek; evcil ve çiftlik hayvanlarına yem üreten, bunlara yatırım yapan, büyümeyi kendine hedef edinmiş Çamlı Ailesi, farklı bir toplum bilinci yaratarak, sokak hayvanlarının refahını ve mutluluğunu gözetmek amacıyla sosyal sorumluluk projesi başlatmış olup her ay 75 kg Çamlı Cool Dog köpek mamasını parktaki sokak hayvanlarına bağışlamaya başlamıştır. Bu vesileyle hem bir sosyal yardım projesi hem bir marka duyurma çalışması ve her şeyden önemlisi her türlü olumsuzluğa maruz kalan hayvanların sessiz çığlığına ses verebilmiş olacağız.
Bugün huzurla uyuyabilmek için harika bir gün değil mi?
